verdronken

honderdvijftien keer zal ik het me afvragen.
slechts elf keer wist ik het zeker, maar dorst niet
na bindmiddel te hebben gedronken, midden in
te diep gekeken, elke keer uitgeweken, wist ik het...niet
nu dan, zeker te weten, een bittere bal onder het mom... van
bij nummer achtenzestig, de stoute schoenen gestrikt
al het andere aan de laars gelapt, knikkende knieen,
de baard gestreken, nu dan, maar de zee van zometeen
doet mij een dansje wagen, maar het ritme pakt me niet...