vandaag/dag 2, in het paradijs

ik begin een beetje te wennen,
de rommel langs de weg en de slagerijen met halve koeien...
ik ben geeindigd in plaatje huppeldepup, neem de douche en zit tevreden op een terras aan de marokaanse thee,
iemand parkeert zijn old dutch opoefiets voor mijn neus,
dus het was bijna echt thuis komen.
er fietsen trouwens erg veel gazelles en allerlei hollands parade paartjes
rond in dit hoe heet het ook al weer plaatsje.
afin, een keurige gepoetste snor komt pal naast me zitten.
ik knik hij doet een poging tot..
ik zit prima, dus gedurende een minuut of veertig schud ik de handen
van een vriend of 8 van de snor, krijg er zo nu en dan een klop op
de desbetreffende borst er gratis bij..
afin, na een uurtje en een 2e thee wordt het tijd voor een voorzichtig
opstaan en een boodschapje hier en daar ...
ik groet de snor en wonderbaarlijk kijkt hij weg...
doe de boodschappen en loop een tijdje later langs het terras
probeer nog een groet, tevergeefs...
raar,
maar even later valt het dirhammetje
ik zat op zijn vertrouwde plekje

 

zonder kleerscheuren met blikschade

vandaag is het goed toeven, de zon schijnt,
en als een late sinterklaas, groet en knik ik naar iedereen langs de weg..
en gezien er heel veel mensen langs de weg hangen, zitten, roken, leunen,
liggen, staan en plassen, zou je er haast een stijve nek van krijgen..
op eens zie ik in de verte een drukte van belang, een ongeluk merk ik meteen,
en wat blijkt er is een boom omgevallen en precies op de weg en op
een fiatje maatje koekblik, het hele dorp staat te kijken..
de weg is compleet versperd en de auto s, bussen, vrachtauto s, paard en wagens
en taxi proberen hun weg te volgen, dat moet door de perkjes, bosjes en
tuinen van het dorp, als een soort massasprint van de parijs-dakar race
maar dan op een maatje voetbalveld.
spectakel..
how are u? vraagt een vriendelijke snor in zijn beste engels,
Im fine but hows the driver?
oh he is fine...

ik werk me snel door de menigte en het was nog zeker een halfuur stil op de weg.

 

les filles

inmiddels in plaats weetikveel zoveel
een mooi hotel te pakken,
de wind giert weeldig voor zover wind weeldig kan gieren.
ik lig in het penthuis zeg ik grappend tegen de dochter de huizes, een schone dame
door zware ademhaling, vermoed ik astma, maar ze twijfelt geen moment de 6 trappen naar beneden te lopen omdat ik de sleutel ben vergeten.
afin de dames, als ze jonger zijn als een jaar of tien, willen ze met me trouwen of in ieder geval kussen, ik schreeuw lachend 'au vingt annee' je retournee, iets wat over 20 jaar kom ik terug betekent..
de tieners kijken verliefd en giechelen,
de twintigers leven het leven waar ik nog aan moet beginnen,
en de dertigers kijken niet meer...